mijn moeder vertelde me weleens: "je was een ongelukje maar toen we wisten dat je kwam wilden we je maar wat graag hebben". totdat ze vele jaren later vertelde dat haar vader tegen haar altijd zei: "je was een ongelukje maar toen we wisten dat je kwam wilden we je maar wat graag hebben".
















toen ik een jaar of vier was stelde mijn nicht, die een jaar ouder is dan ik, op een ochtend voor om doktertje te gaan spelen. het kwam erop neer dat zij zich uitkleedde en ik stukjes lego tussen haar billen stopte.
















"hoe baby'tjes worden gemaakt" heette het boek dat ik als kleuter kreeg. een boek vol uitgeknipte figuren, van bloemen en bijen tot mensen, waarin wordt uitgelegd hoe je kinderen krijgt.
















omdat ik een late leerling was ging ik in na de kerstvakantie voor het eerst naar de kleuterschool. ik werd achtergelaten in een klaslokaal waarin iedereen elkaar al kende en samen aan het spelen was. ik wilde huilen maar durfde niet.
















ik zag een schoolfoto van mijn moeder en vroeg me af of ik verliefd op haar zou zijn als ze bij mij in de klas zat. ze was een jaar of twee ouder dan ikzelf op dat moment en ze had nog kort haar.
















tijdens de zomervakantie in polen, ik was tien jaar, waren mijn ouders zoveel ruzie aan het maken dat ik mijn vierjarige zusje meenam naar een meertje met een heel sterk verlangen om het water in te lopen en te verdrinken. mijn zusjes onschuld weerhield me.
















toen de scheiding van mijn ouders werd aangekondigd aan de eettafel was dat een opluchting, nu zouden de ruzies ophouden. tegelijkertijd besefte ik dat het een ernstige zaak was en dat huilen het beste paste bij de mededeling.
















er was een meisje verschenen tijdens het buitenspelen en ze verklaarde me haar liefde. we gaven elkaar steelse kusjes op de wang, maar haar broer dook op en die pakte me steeds vast. dan moest ik zijn zusje kussen om vrij te komen, wat me begon tegen te staan, zodat ik het uitmaakte.
















in de eerste klas van de middelbare school werd ik verliefd op barbara k. en dat bleef ik drie jaar lang vrijwel onafgebroken. toen ze na een filmavond in de aula naast me kwam zitten en een arm om me heen sloeg, verstijfde ik en dacht ik alleen maar: "nu ben je te laat!".
















omdat ik "het lijden van de jonge werther" had gelezen, het met barbara k. niks was geworden en het slecht ging op school besloot ik dat ik schrijver wilde worden. daarvoor had ik geen diploma nodig, hoefde ik geen huiswerk te maken en moest ik vooral veel alcohol drinken.